W przypadku podpisywania umowy ze sprzedawcą na zakup energii elektrycznej, słyszymy o różnych możliwościach taryfowych. Ich rodzaje decydują o sposobach naliczania stawek za korzystanie z prądu. Główny podział wprowadza jedno lub dwustrefowe sposoby generowania wysokości rachunku. Na czym to polega i czym jest taryfa nocna?
Jedno czy dwustrefowe naliczanie?
Podział na taryfy uwzględnia możliwość jednostrefowego lub dwustrefowego naliczania stawek za korzystanie z prądu. W pierwszym przypadku, opłata za pobór energii elektrycznej jest stała bez względu na porę doby. Druga sytuacja ma miejsce, kiedy sprzedawca nalicza stawki różnej wysokości w zależności od godzin, w jakich nabywca dokonuje zużycia. Która taryfa jest bardziej korzystna? To zależy od indywidualnego przypadku i sposobu prowadzonej aktywności.
Czym jest taryfa nocna?
Taryfa nocna w przypadku gospodarstwa domowego sygnowana jest symbolem G12. Literka „G” odsyła właśnie do przeznaczenia, czyli zastosowania przez gospodarstwa domowe, choć tak naprawdę, mogą z niej korzystać również mniejsze instytucje. Doprecyzowanie wprowadza cyfra „1”. Chodzi tu bowiem o przyłączenie do sieci niskiego napięcia, w której maksimum mocy zawartej w umowie nie może przekroczyć wartości 40 kW. Taryfa nocna posiada końcową cyfrę „2”, co oznacza dwustrefowość oferty. Zgodnie z jej zapisami, sprzedawca zobowiązuje się do naliczania niższych stawek za korzystanie z prądu w określonych godzinach. Jest to szansa na obniżenie cen w trakcie dziesięciu godzin na dobę, które przypadają na tzw. doliny godzinowe, czyli okresy doby, w których statystycznie notuje się najmniejsze zużycie. Taryfa nocna obejmuje niższe stawki za pobór energii w godzinach między 22:00 – 06:00, czyli porze, która stanowi dolinę nocną oraz między godziną trzynastą, a piętnastą, czyli w tzw. dolinie popołudniowej. Niższe stawki naliczane za pobór w trakcie dolin skutkują wyższymi cenami obowiązującymi w godzinach szczytu zużycia, czyli między: 06:00 – 13:00 i 15:00 – 22:00.